Yıldızlar kayıyordu gökyüzünden.Günlerimize anlam katan, acılarımızı paylaşan, hiç tanımasak da en iyi tanıdığımız insanlardan daha fazla sevdalarımıza ortak olan birinin şarkıları yetim kaldı. Geçmişimizin , günlerimizin hassas sesi bugün bedensiz kaldı, bizim ruhlarımızda bir aşk hikayesinin sözlerini bırakarak.
Kayahan...Bir öfkeye mahkum ettim her şeyi diyerek,çıktığımız yolda yolu sevgiden geçen herkesle birgün bir yerlerde buluşmayı umdu. Asırlardır yalnızlığa mahkum olmuş yüreklere posta posta hatıralar gönderdi. Ben perişan günlerim dar anlamazsın yar dedi, odalarda ışıksız kaldı virane kaldı, seni sensiz duvarlara yazdı. Gül dalında bülbül arayanlara bir garip serçenin de gül dalına konabileceğini hatırlattı, geceler boyu yar yar diye inlerken dört duvardaki efkarı bizimle paylaştı.Sen de mi, aklıma sığmıyor, sen misin her şeyi silmekten vazgeçen, yine bana hüsran düştü dedirten, bizi yarı yolda bırakan sevgililere, anlam veremedi.Dönemediği yeminler etti,gel vefasız gel vicdansız çağırmazdım acil olmasa gel insafsız yanıyorum arzularınla dediği sevgiliye, adresim aynı geceler aynı diyerek yol gösterdi. Bizimkisi bir aşk hikayesi dediği büyük aşklarda sevgiliye sonsuz bağlandı emrin olur gülüm baş üstüne dedi sevgiliden gelen her sıkıntıyı sevdanın parçası kabul etti. Sevenleri ayırmayın, sevenler ayrılmayın sloganı dolaştı dilden dile sayesinde. Bizim adımıza seslendirdi söyleyemediklerimizi, bazen kabul etmediğimiz duygularla yüzleştirdi bizi, en sonunda birlikte beni anlamadın ya ben ona yanıyorum derken bulduk kendimizi.Toplum içinde, toplumun bireyi olarak en doğru analizleri yapan bir toplum sosyologuydu bence bugün kaybettiğimiz insan. söylediği her söz toplumdaki her kesimde karşılığını buldu. Ölümsüzlük herkese nasip olmaz ama Kayahan duruşu, sözleri ve besteleriyle ölümsüzlüğe ulaştı. Hayal edin, hayal ettiğiniz sürece yaşarsınız diyordu ya biz bugün hayalleri sonsuza bıraktık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder